م :
ن : بیژن
فهمیدن براستی چه درد عریانی ست !
و درد
چه فهم اصیلی !
وثیقه
عشق کهنه ای شاید
آشنای زخم های دیرین پذیرش
و آزادی زنگار گرفته
بیرون این ابهام و اتهام
منتظر با گل جُرمی دیگر !
حیف که
بی رنگی
همسایۀ بی تفاوتی است ...
کاش میشد به واژه
رنگی جز خاکستری ببخشم
ثانیه هایم را ساده تر هضم کنم
تا در گلوی تقدیر زندانی ام
آواز و حسرتی باشم...