م :
ن : بیژن
جا نشد رنگین کمان در چشم های شیشه ها
لطف باران می رسد اما به عمق ریشه ها
دیر کردی جان من، این بار پیش از پای تو
یک بهار تازه روییده ست در اندیشه ها
کاش میشد به واژه
رنگی جز خاکستری ببخشم
ثانیه هایم را ساده تر هضم کنم
تا در گلوی تقدیر زندانی ام
آواز و حسرتی باشم...